ตรงกันข้ามกับการศึกษาก่อนหน้านี้

ตรงกันข้ามกับการศึกษาก่อนหน้านี้ นักวิจัยไม่พบความเกี่ยวข้องที่ชัดเจนระหว่างการหาวที่ติดต่อได้และการเอาใจใส่ สติปัญญา หรือช่วงเวลาของวัน ปัจจัยอิสระเพียงอย่างเดียวที่มีอิทธิพลต่อการหาวที่ติดต่อได้อย่างมีนัยสำคัญคืออายุ: เมื่ออายุมากขึ้น ผู้เข้าร่วมมีแนวโน้มที่จะหาวน้อยลง อย่างไรก็ตาม อายุสามารถอธิบายความแปรปรวนในการตอบสนองต่อการหาวที่ติดต่อได้เพียงแค่ 8 เปอร์เซ็นต์เท่านั้นCirulli กล่าวว่า "อายุเป็นตัวทำนายที่สำคัญที่สุดใน การหาว ที่ติดต่อได้ และแม้แต่อายุก็ไม่สำคัญเท่าไหร่ ความแปรปรวนส่วนใหญ่ในการตอบสนองต่อการหาวที่ติดต่อได้นั้นไม่ได้อธิบายไว้เนื่องจากความแปรปรวนในการหาวที่ติดต่อได้ส่วนใหญ่ยังคงไม่สามารถอธิบายได้ นักวิจัยจึงกำลังมองหาว่ามีอิทธิพลทางพันธุกรรมที่นำไปสู่การหาวที่ติดต่อได้หรือไม่ เป้าหมายระยะยาวของพวกเขาในการระบุลักษณะความแปรปรวนในการหาวที่ติดต่อได้คือเพื่อทำความเข้าใจโรคในมนุษย์ เช่น โรคจิตเภทและออทิสติก รวมถึงการทำงานของมนุษย์โดยทั่วไป โดยการระบุพื้นฐานทางพันธุกรรมของลักษณะนี้Cirulli กล่าวว่า "เป็นไปได้ว่าหากเราพบความแปรปรวนทางพันธุกรรมที่ทำให้คนมีโอกาสหาวน้อยลง เราอาจเห็นว่าความแปรปรวนหรือความแปรปรวนของยีนเดียวกันนั้นเกี่ยวข้องกับโรคจิตเภทหรือออทิสติกด้วย" Cirulli กล่าว "แม้ว่าจะไม่พบความเกี่ยวข้องกับโรคใด ๆ แต่ความเข้าใจที่ดีขึ้นเกี่ยวกับชีววิทยาเบื้องหลังการหาวที่ติดต่อได้สามารถแจ้งให้เราทราบเกี่ยวกับเส้นทางที่เกี่ยวข้องกับสภาวะเหล่านี้ได้"